وابسته های پیشین
1 – صفت اشاره :
آن گل ، این میز ، آن انگشتر ، این سیب
دو کلمه « آن » و « این » اگر همراه با اسم بیایند ، صفت اشاره هستند و اسم همراه آنان موصوف است .
مانند :
داستان این دانایان مردم مردم گریز ، بسیار ماننده است به آن داستان عیسی ( ع ) که به کوه می گریخت . گفتند : « از چه می گریزی ؟ » گفت : « از احمق ! »
2 – صفت پرسشی :
کدام داستان ؟ چند کودک ؟ چه زمان ؟
واژه های کدام ، چند ، چه وقتی پیش اسم بیایند و و پرسشی را برسانند ، صفت پرسشی هستند .
مانند :
کدام شاعر را می شناسید که مانند ناصر خسرو شعر برایش سلاح مبارزه باشد ؟
چند شرح گلستان در کتابخانه موجود است ؟
چه دردی بالاتر از نادانی سراغ دارید ؟
3 – صفت تعجبی :
چه خانه ای ! عجب منظره ای !
کلمه های « چه » و « عجب » وقتی با اسم بیایند و تعجب را برسانند ، صفت تعجبی هستند .
مانند :
تاریخ به چه بازی هائی که دست نمی زند !
عجب حکایتی است این تاریخ !
عجب دردیست !
4 – صفت شمارشی :
الف : اعداد اصلی
مانند : سه گنجشک ، دوازده کرم ابریشم . یک نفر ، یک وجب خاک ، دو لقمه نان
ب : اعدا ترتیبی که با افزودن « _ُم » و « _ ُمین » به اعداد اصلی درست می شود
مانند :
پنجم روز ، دومین روز ، سیزدهمین روز
5– صفت عالی :
همه صفت هائی که « ترین » را به دنبال
دارند ، صفت عالی هستند . مانند : بهترین کار ، زیباترین گل ، بزرگترین دریا
6 – صفت مبهم : واژه های هر ، هیچ ،
همه ، فلان وقتی همراه با اسم و یا صفت بیایند صفت مبهم هستند .
در صورتی که پرسشی نباشد نیز صفت مبهم است .
مانند : همه کار ، فلان آدم ، هیچ زحمت ، چند گروه
همه جا را گشتم ، هیچ جا را نادیده نگذاشتم اما اثری از کتاب نیافتم .
او هرگز در خدمت فلان امیر و وزیر نبود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر