گوناگونی زبان
زبان اشکال گوناگون و متنوعی دارد.
مردم تهران ، اصفهان ، کرمان ، کاشان ، یزد ، به زبان فارسی صحبت می کنند . اما آنها هریک به شکل خاصی سخن می گویند.
مردم آلمان به زبان آلمانی صحبت می کنند . اما در استانهای مختلف هر یک به شکل خاصی صحبت می کنند.
مردم آذربایجان به زبان ترکی آذربایجانی صحبت می کنند اما آنها نیز به هر کدام به شکل خاصی سخن می گویند.
اشکال گوناگون هر زبانی را به نام های لهجه ، گونه ، سبک ، گویش از یکدیگر باز می شناسیم.این گوناگونی در عین یگانگی در زبانهای انسانی به چشم می خورد.
1 – دوساختی بودن :
در زبان انسان ویژگی های خاصی وجود دارد که مهمترین این ویژگی ها دو ساختی بودن آنهاست. بر خلاف زبانهای دیگر گه همگی یک ساختی هستند ، در زبانهای انسانی یک بار صدای بی معنی با هم ترکیب می شوند و ساخت های معنی دار را می سازند که به آن ها نشانه می گوئیم. بار دیگر نشانه های معنی دار با هم ترکیب می شوند . در نهایت پیامهای کاملی می سازند که به آنها جمله می گوئیم.
مثال : ما صدای های « گ » و « ل » را که به تنهائی معنی ندارند با هم ترکیب می کنیم و نشانه معنی دار « گل » را می سازیم. بعد نشانه معنی دار « زیباست » را به آن اضافه می کنیم و جمله کوتاه « گل زیباست » را می سازیم.
ویژگس دوساختی موجب می شود که زبان انسانی به امکانات پیچیده ای دست یابد که در زبانهای دیگر امکان پذیر نیست.
زبانهای دیگر مثل زبان رنگها ، زبان حیوانات
1 – زایایی:
دومین ویژگی زبان انسانی زایایی آن است. ما می توانیم به کمک نظام زبان ، که خود محدود است جملات نامحدود بسازیم . ما حتی می توانیم جملاتی را که از پیش وجود نداشت بسازیم.
مثل جمله « ابرها پاورچین پاورچین وارد شدند » ما این جمله را پیش از این از کسی دیگر نشنیده ایم.
3 – نابه جایی:
به سبب ویژگی نابجایی ما می توانیم درباره چیزهائی حرف بزنیم که اکنون حاضر نیستند و یا حتی وجود ندارند.
ما می توانیم درمورد مولانا یا فردوسی یا اشخاصی دیگر که زمانی بودند و حالا نیستند حرف بزنیم. یا درباره آدم برفی که در اصل وجود نداشت حرف بزنیم.
این ویژگی ها و ویژگی های دیگر سبب می شود که زبان های انسانی به کلی با زبان های موجودات دیگر تفاوت داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر