اسم معرفه - اسم نکره

10 - اسم معرفه     

اسمی است که نزد شنونده یا خواننده شناخته و آشنا باشد.

مانند : احمد قرآن می خواند.

اسم های معرفه در زبان فارسی علامت ندارند و این بی علامتی، خود علامت معرفه بودن آن اسم است.

مهمترین اسامی معرفه :

1 – همه اسامی خاص

مانند : اصفهان – شیراز

2 – موصوف صفت های اشاره ( این ، آن ، چنین ، چنان ، همین ، همان )

مانند : این کتاب – آن رادیو – چنان حرف – چنین کار – همین حرف – همان نوشته –

3 – اسم جنس ( اسمی که شامل افراد یک جنس باشد.)

مانند : شتر – گاو

4 – مفعول وقتی که همراه با « را » باشد.

مانند : کتاب را آوردم .( در اینجا کتاب معین است. )

5 – اسامی که مضاف یکی از اسامی معرفه یا ضمیرهای شخصی و مشترک اشاره باشند.

مانند : دوست من – شهر کتاب – خانه لیلا

6 – با قرینه لفظی و معنوی

مانند : کتاب از دستم افتاد

*

11 - اسم نکره   

اسمی که برای شنونده یا خواننده آشنا نباشد آن اسم را نکره می گوییم.

مانند : مردی کتابی می خواند.

اسم های نکره به صورت های زیرمی آیند :

1 - « ی » در آخر اسم

مانند : بادی – مرغی – روزی

2 - « یک » در اول اسم می آید.

مانند : یک تشابه – یک اسم

3 - « یک » در اول و « ی » در آخر اسم

مانند : یک جائی خوانده بودم.
*