ماضی التزامی: از روی دادی در زمان گذشته خبر می دهد که به شک و آرزو و شرط و امثال آن وابسته است و به این سبب آن ار ماضی التزامی نامیدهاند . التزام یعنی وابسته بودن .
ماضی التزامی از صفت مفعولی فعل اصلی ( بن ماضی + نشانه صفت مفعملی یعنی ه ) و مضارع ساده فعل باشیدن ساخته می شود .
شخص صفت مفعولی مضارع ساده باشیدن ماضی التزامی
اول شخص مفرد خورده + باشم = خورده باشم
دوم شخص مفرد خورده + باشی = خورده باشی
سوم شخص مفرد خورده + باشد = خورده باشد
اول شخص جمع خورده + باشیم = خورده باشیم
دوم شخص جمع خورده + باشید = خورده باشید
سوم شخص جمع خورده + باشند = خورده باشند
*
کاربرد ماضی التزامی :
1 – بیان فعلی که همراه با شک و تردید است .
مانند : شاید او از خواب بیدار شده باشد .
2 – بیان فعلی که همراه با آرزو بر زبان آید .
مانند : ای کاش مادرم از سفر برگشته باشد .
3 – بیان فعلی که همراه با شرط است .
مانند : اگر مادرم از مسافرت آمده باشد ، خوشحال می شوم .
4 – بیان فعلی که همراه با تشبیه است .
مانند : این درخت مثل آدمی است که کلاهی سفید بر سر داشته باشد .
5 – بیان فعل بعد از ترکیبات « جز اینکه » « مگر اینکه » « غیر از اینکه » و مانند آنها .
مانند : کسی این موضوع را به او نگفته مگر اینکه شما گفته باشید .
6 – در جمله پیرو به جای مضارع التزامی به کار می رود .
مانند : آمدنم به خاطر این بود که شما را دیده باشم . ( یعنی ببینم )
*
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر