ماضی بعید :
ماضی بعید برای بیان فعلی به کار می رود که بیشتر از فعل دیگری اتفاق افتاده باشد . فعلی را که قبلا اتفاق افتاده با ماضی بعید و فعلی را که بعد از آن روی داده با فعلهایی از قبیل ماضی مطلق یا استمراری بیان می کند .
مانند :
ناهار را خورده بودم که مجید وارد شد .
وقتی که مجید وارد می شد ، ناهار را خورده بودم .
در ماضی بعید فعل کمکی ( معین ) فقط با قرینه حذف می شود . مانند :
تو به همدان رفته و برگشته بودی که من ترا دیدم . ( رفته بودی و برگشته بودی ) که « بودی » در « رفته بودی » به قرینه « برگشته بودی » حذف شده است .
ساختن ماضی بعید :
برای ساختن ماضی بعید از صفت مفعولی فعل اصلی ( بن ماضی + ه ) و ماضی مطلق استفاده می کنیم .
...
شخص صفت مفعولی + ماضی مطلق = ماضی بعید
( ین ماضی + ه ) ( از فعل بودن )
اول شخص مفرد ( خورد + ه ) بودم = خورده بودم
دوم شخص مفرد ( خورد + ه ) بودی = خورده بودی
سوم شخص مفرد ( خورد + ه ) بود = خورده بود
اول شخص جمع ( خورد + ه ) بودیم = خورده بودیم
دوم شخص جمع ( خورد + ه ) بودید = خورده بودید
شوم شخص جمع ( خورد + ه ) بودند = خورده بودند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر